Ας φέρουμε στο μυαλό μας την αρχαία Ρώμη. Είμαστε σ’ ένα ανάκτορο με τους άρχοντες της εκάστοτε εποχής, και τους σκλάβους τους. Κάθε φορά που τους επισκεπτόταν κάποιος στο ανάκτορό τους, του προσέφεραν φαγητό, ποτό, ρούχα, κρεβάτι και έναν σκλάβο για να τον ευχαριστήσουν με μια ολοκληρωμένη φιλοξενία.
2013…τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει ιδιαίτερα…
Ο σεξουαλικός τουρισμός υπήρχε καθ’ όλη τη διάρκεια και το πέρας των χρόνων, απλά προσαρμοσμένος στην κάθε εποχή. Σήμερα, υπάρχουν πλέον οργανωμένα πακέτα τουρισμού στα οποία συμπεριλαμβάνονται τα αεροπορικά εισιτήρια, η διαμονή και η σεξουαλική τύπου διασκέδαση των τουριστών (άφθονο ποτό σε νυχτερινά μαγαζιά, sex shows καθώς και σεξουαλική συνεύρεση με παρτενέρ). Η παγκόσμια βιομηχανία ξέρει πώς να επηρεάζει τη ψυχολογία των καταναλωτών ενισχύοντας, σε συνδυασμό και με άλλους παράγοντες, το φαινόμενο αυτό.
Οι παραπάνω αιτίες συν μίας επιπλέον, αυτής του φαινομένου της παιδεραστίας, οδήγησαν στη δημιουργία του παιδικού σεξουαλικού τουρισμού.
Περιβάλλον: κακοποιημένα παιδιά συχνά είναι οι μελλοντικοί παιδεραστές. Οι συνέπειες της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης είναι διττές:
1. η σεξουαλική κακοποίηση λειτουργεί σαν ανασταλτικός παράγοντας στη ζωή των παιδιών, άρα δεν προκαλούν κακό μετά την ενηλικίωσή τους.
2. πολλά παιδιά θεωρούν ότι τα ίδια φταίνε που τους συνέβη κάτι τέτοιο και υιοθετώντας αυτήν την αντίληψη, συνεχίζουν την ιστορία.
Φύση: έρευνες δείχνουν πως οι παιδεραστές έχουν μικρότερη εγκεφαλική ανάπτυξη. Έχουν, δηλαδή, χαμηλότερο IQ και πιθανόν να είναι αριστερόχειρες και πολύ πιο κοντοί από το μέσο όρο του πληθυσμού.
…και κάπως έτσι σε χώρες του Τρίτου Κόσμου βρίσκεται σε έξαρση το φαινόμενο αυτό. Κορίτσια αλλά και αγόρια από 13 ετών, δουλεύουν ανεξάρτητα στους δρόμους για τα προς το ζην τους, ενώ άλλα παιδιά προωθούνται από οργανωμένες ταξιδιωτικές υπηρεσίες. Είναι αξιοσημείωτο, ότι οι γονείς είναι γνώστες των πραγμάτων. Γονείς και παιδιά όμως γνωρίζουν πως με αυτό το επάγγελμα θα έχουν μια χούφτα ρύζι για να φάνε…όπως οι ίδιοι αναφέρουν σε μαρτυρίες τους.
Η φωτογραφία ανήκει σε μια σειρά φωτογραφιών του Έρικ Ραβέλο που ονομάζεται «Los Ιntocables», δηλαδή «Οι άθικτοι» και πραγματεύεται τις μορφές ψυχολογικής και σωματικής κακοποίησης που βιώνουν παγκοσμίως τα παιδιά σήμερα.