Γονείς & Δάσκαλοι δίπλα στα Παιδιά!

Σε προηγούμενα άρθρα έχουμε αναφερθεί πολλές φορές για παιδιά που δεν φέρουν “κανόνες πειθαρχίας”. Τα ατίθασα παιδιά αποτελούν μείζον θέμα για  γονείς και δασκάλους, ωστόσο, θα πρέπει να σημειωθεί και πάλι, πως αυτή η κατάσταση των παιδιών έχει αίτια που πηγάζουν από τον κοινωνικό τους περίγυρο τα οποία καλό θα ήταν να εντοπιστούν και να αντιμετωπιστούν άμεσα, ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής τους.

Κάποια μικρά tips χρήσιμα τόσο σε γονείς όσο και σε δασκάλους (ενδεικτικά):
 

1. Καθορισμός υποχρεώσεων και δικαιωμάτων

Γονείς και δάσκαλοι ξεκαθαρίζουν ποιες είναι οι υποχρεώσεις των παιδιών και ποια είναι τα δικαιώματά τους. Πιο συγκεκριμένα, οι υποχρεώσεις των παιδιών στα πλαίσια μίας οικογένειας είναι να ακολουθούν τους κανόνες της, ενώ σε σχολικό πλαίσιο είναι να είναι επαρκή απέναντι στα σχολικά τους καθήκοντα. Από εκεί και πέρα τα παιδιά έχουν δικαίωμα να παίξουν, να τρέξουν κτλ. Πρέπει να καταστεί σαφές στα παιδιά πως κάθε ηλικία έχεις τις δικές της ευθύνες και υποχρεώσεις αλλά και τα δικά της δικαιώματα ενισχύοντας έτσι την υπευθυνότητά τους.
 

2. Διαχωρισμός ρόλων και όρια

Οι γονείς είναι τα άτομα που είναι υπεύθυνα για την ανάπτυξη των παιδιών ( σε όλους τους τομείς) και οι δάσκαλοι για τη διαπαιδαγώγησή τους ( εξίσου σε διάφορους τομείς). Σ’ αυτές τις ιδιότητες δεν εμπλέκεται ο όρος της φιλίας. Τα παιδιά έχουν φίλους, συνεπώς χρειάζονται γονείς και δασκάλους. Ακόμα κι αν πολλές φορές αμφιβάλλετε, να σκέφτεστε πως αν αυτό δεν το γνώριζαν και τα παιδιά κατά βάθος, δεν θα σας αποκαλούσαν “μαμά/μπαμπά” και “κύριε/κυρία” αντίστοιχα. Τα παιδιά απλά πάντα παίζουν με τα όρια μας, μα ένα απλό βαθύ βλέμμα στα μάτια αρκεί για να καταλάβουν πως ήρθε η ώρα αυτό να σταματήσει.
 

3. Επιβράβευση & Τιμωρία

Έχουμε ξανά αναφέρει πως οι φωνές έχουν τις ίδιες επιπτώσεις με το ξύλο.  Είναι πολύ εύκολο να υψώσουμε τη φωνή μας στα παιδιά γνωρίζοντας πως αυτό πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο ( δηλαδή και το παιδί μπορεί να υψώσει τη φωνή του κοκ). Ας μιλήσουμε χαμηλόφωνα κι αν χρειαστεί να φωνάξουμε τουλάχιστον ας μη γίνεται τακτικά. Οι τιμωρίες θα πρέπει να στοχεύουν στην μη επιθυμητή συμπεριφορά και όχι στην προσωπικότητα του παιδιού (καθώς το αντίθετο παγιώνει την μη επιθυμητή συμπεριφορά), ενώ παράλληλα,  θα πρέπει να δίνονται με σύνεση αμέσως μετά την παραβατική συμπεριφορά εξηγώντας τους λόγους. Από την άλλη πλευρά, η επιβράβευση θα πρέπει να έρχεται επίσης κάθε φορά που το παιδί είναι άξιο επιβράβευσης. Δεν χρειάζεται με το παραμικρό να λέμε “μπράβο” και να επιβραβεύουμε, καθώς ακόμη κι αυτό επιφέρει τα αντίθετα αποτελέσματα.
 

4. Δημιουργική απασχόληση &Σωστά πρότυπα συμπεριφοράς

Η δημιουργική απασχόληση κρατά απασχολημένα τα παιδιά, ενώ η προβολή υγιών προτύπων συμπεριφοράς συμβάλλει στην υιοθέτηση ορθών συμπεριφορών. Με άλλα λόγια, σ’αυτό παίζει σημαντικό ρόλο η αυτοπειθαρχία  και η γνησιότητα των γονέων και των δασκάλων καθώς τα πρώτα υπό προβολή πρότυπα είναι αυτοί οι ίδιοι. Δεν είναι κακό να δείχνουν την αληθινή και ανθρώπινη φύση τους (π.χ. δάκρυα όταν είναι λυπημένοι) αλλά ούτε και να λένε “δεν ξέρω” από το να παρουσιάζουν τους εαυτούς τους διάνοιες.

Τα παραπάνω tips είναι ενδεικτικά και μάλιστα θα πρέπει να εφαρμόζονται εξατομικευμένα καθώς το κάθε παιδί είναι μοναδικό με ξεχωριστές ανάγκες. Ωστόσο, ενδείκνυνται και για γονείς αλλά και για δασκάλους καθώς και οι δύο ρόλοι είναι εξίσου σημαντικοί για την ανάπτυξη του παιδιού.