Λόγος ή παρά-λογος;

Έχουμε αναφέρει πολλές φορές σε προηγούμενα άρθρα που αφορούν τις διαπροσωπικές μας σχέσεις για τα δυο μεγαλύτερα σφάλματα πολλών ζευγαριών:

1. να μην θαυμάζουν ο ένας τον άλλον και,
2. σε κάθε νέο καβγά να επιστρέφει το παρελθόν, χωρίς λόγο και αιτία, στο προσκήνιο και να ειπωθούν λόγια απλά για να πληγώσουν.

“Με συζήτηση λύνονται όλα…” συνηθίζουμε να λέμε.
Όμως μετά από μια μικρή έρευνα διαπιστώθηκε πως περισσότερα ζευγάρια ανατρέχουν στη βοήθεια κάποιου ειδικού για να βγουν από μια αρρωστημένη κατάσταση, κατά την οποία χρησιμοποιούν τον λόγο απλά για να τσακώνονται, να ξεσπούν και να πληγώνουν ο ένας τον άλλον, ενώ λιγότερα ζευγάρια για να βγούν από μια ψυχρή και απόμακρη κατάσταση, που μπορεί να έχει επικρατήσει τον τελευταίο καιρό στη σχέση τους.
Έτσι κατέληξα πως αξίζει να σταθούμε λίγο σε αυτό.

Η φύση του προβλήματος

Η σύγχρονη κοινωνία απαιτεί κριτική στάση από τον σύγχρονο άνθρωπο. Μάλιστα η κριτική αυτή στάση έχει χάσει το περιεχόμενο του κριτικού πνεύματος και έχει υιοθετήσει ένα περιεχόμενο αρνητικό και καταστροφικό ανοίγοντας δρόμους προς τα αρνητικά συναισθήματα και αλλάζοντας έτσι ακόμα και τον τρόπο που υφίστανται και επιβιώνουν οι σχέσεις. Δεν θα μπορούσα να πω πως παλαιότερα η κατάσταση ήταν καλύτερη, αν λάβουμε υπόψη, πως τότε μέσα στις σχέσεις δεν υπήρχε καν συζήτηση και οι αποφάσεις παίρνονταν αποκλειστικά από τον άντρα. Πάντως σίγουρα και στις μέρες μας ο τρόπος που χρησιμοποιείται ο λόγος από το ζευγάρι δεν οφελεί και πάλι τη σχέση. Έχει απενοχοποιηθεί πλήρως η λέξη “χωρισμός” και τα ζευγάρια πλέον με αυτόν τον τρόπο ίσως και να τον επιζητούν, σίγουρα πάντως επιτρέπουν το κλίμα του χωρισμού να εισέλθει μέσα στη σχέση τους και να τη δηλητηριάζει.

Οι δυο όψεις του νομίσματος

Κάθε άποψη κρύβει μια αλήθεια κι ένα ψέμα, και κάθε αλήθεια κρύβει καλά αλλά και κακά στοιχεία. Το θέμα είναι το κατά πόσο ένας άνθρωπος, όταν σύμφωνα με τη δική του λογική, θεωρεί πως έχει δίκιο είναι σε θέση να σκεφτεί και το αν έχει δίκιο ο σύντροφός του, σύμφωνα με τη λογική του συντρόφου του. Δυστυχώς δεν υπάρχει κάποιο σχολείο για να μας το διδάξει αυτό, αλλά από μόνοι μας πρέπει να μάθουμε να είμαστε εποικοδομητικοί. Τα προβλήματα καλό θα ήταν να λύνονται κι όχι να συσσωρεύονται, και λύνονται μόνο όταν ψάχνουμε για λύσεις. Με το να παραμένουμε αισιόδοξοι βλέπουμε την καλή πλευρά των πραγμάτων και με το να αξιολογούμε εποικοδομητικά τα πρόβληματα αναζητούμε λύσεις προς βελτίωση. Αυτός ο τρόπος οδηγεί τη σχέση προς την ικανοποίηση και την ολοκλήρωση.